Грамадзянска-патрыятычнае выхаванне

Арганізацыйна-метадычная дзейнасцьу становы адукацыі па грамадзянска-патрыятычным выхаванні ўдзельнікаў адукацыйнага працэсу

 

Мерапрыемствы для выхаванцаў:

-гутарка “Мая малая радзіма”;

-гульня-віктарына “Дзяржаўныя і прыродныя сімвалы Рэспублікі Беларусь”;

-урок беларускай культуры;

-экскурсія ў “Беларускую хатку”;

-афармленне сценгазеты “Гучы, родная мова”;

-упрыгожванне ручніка беларускім узорам;

-чытаем дзецям часопіс “Вясёлка”;

-выстава “Кніжная палічка прапануе” (кнігі на беларускай мове);

-заняткі ў кутку патрыятычнага выхавання;

 

Для выхавальнікаў:

-арганізацыя працы ўстановы дашкольнай адукацыі па грамадзянска-патрыятычным выхаванні дашкольнікаў;

-кансультацыя “Каб мова родная гучала”;

 

Для законных прадстаўнікоў:

-кансультацыя “Роля сям’і ў выхаванні патрыятычных пачуццяў”;

-кансультацыя “Роля бацькоў у развіцці беларускага маўлення  дзіцяці”.

 

16.05.2022 15:57 - 16.05.2022 15:57

Мiнi-музей "Беларуская хатка"

18.05.2022 19:19 - 01.06.2022 12:28

свернуть

Куток грамадзянска-патрыятычнага выхавання

 

17.05.2022 15:01 - 17.05.2022 15:01

свернуть

Роля бацькоў ў развіцці беларускага маўлення дзіцяці

Засваенне дзецьмі беларускай мовы ажыццяўляецца ў спецыфічнай сітуацыі руска-беларускага блізкароднаснага двухмоўя. Для большасці дашкольнікаў першай мовай, на якой яны вучацца гаварыць і думаць, з'яўляецца руская. У той жа час, дзеці даволі рана далучаюцца да беларускай мовы, чуючы яе па радыё, тэлебачанні, ад дарослых і ў дзіцячым садзе, на асобных занятках. Аднак, беларускамоўнае асяродзе ў дашкольнікаў адсутнічае. Больш за тое, дзеці могуць карыстацца рускай мовай нават тады, калі да іх звяртаюцца па-беларуску, ведаючы, што іх разумеюць. Такім чынам, маўленчыя сітуацыі, у якіх аказваюцца дзеці, не ствараюць у іх жыццёвай неабходнасці размаўляць па-беларуску. З іншага боку, стыхійнае авалоданне беларускай мовай прыводзіць да змешвання рускага і беларускага маўлення дзяцей. Такім чынам, гэта патрабуе спецыфічных падыходаў да навучання дзяцей беларускай мове.

   Творы фальклору сваім зместам і формай найлепшым чынам дапамогуць ў гэтым. Паступова яны ўводзяць малога ў стыхію народнага слова, раскрываюць яго багацце і прыгажосць. З'яўляюцца ўзорам прыгажосці мовы і народныя казкі, якія спрыяюць засваенню ўсіх формаў мовы, даюць магчымасць выпрацоўкі ў дзяцей ўласных моўных навыкаў. Зараз дадзеная праблема становіцца яшчэ больш актуальнай - недахоп часу ў бацькоў. Адсутнасць актывізацыі беларускай мовы з боку бацькоў прыводзіць да праблем развіцця маўлення дзяцей. На жаль, дзіця больш часу праводзіць за кампутарам, чым у жывым асяроддзі.

    З прычыны гэтага, творы народнай творчасці практычна не выкарыстоўваюцца нават ў малодшым узросце. Дашкольны ўзрост – гэта перыяд актыўнага засваення дзецьмі гутарковага маўлення, станаўлення і развіцця ўсіх бакоў мовы: фанетычнай, лексічнай, граматычнай. Паўнавартаснае валоданне роднай мовай у дашкольным дзяцінстве з'яўляецца неабходнай умовай для разумовага, эстэтычнага, маральнага выхавання дзяцей. Чым раней дзеці чуюць беларускую мову, тым вальней яны будуць карыстацца ей ў далейшым. Але жыццё ў рэчышчы народнай культуры не можа быць навязана бацькам. Яно можа быць толькі вынікам натуральнага выбару кожнага чалавека, які бачыць менавіта ў гэтым карысць для дзяцей і адчувае пульс роднай культуры ў самім сабе. Дзяцінства немагчыма ўявіць без казкі, таму што слухаць казкі, якія табе расказваюць тата і мама, бабуля ці дзядуля, ці добрая выхавацелька, калі бацькоў няма побач гэта адно з правоў дзіцяці, запісаных у Канвенцыі аб правах дзіцяці. У ёй сказана, што дзіця мае права на зносіны і на ўвагу, на паўнавартаснае развіццё, на выражэнне сябе, на адпаведную свайму ўзросту і зразумелую ў гэтым узросце інфармацыю, а таксама на вывучэнне культуры свайго народу. Усё гэта ёсць у казках.

    Казкі вучаць і перасцерагаюць, казкі звязваюць нашых пра-прадзедаў ды пра-прабабуляў з намі. Казкі – гэта ўтульны сямейны вечар, калі клопаты вялікага свету засталіся за сценамі Вашага дому, а Вы і Ваш час належаць толькі Вашым дзецям. Калі мы гаворым пра Канвенцыю аб правах дзіцяці, у першую чаргу мы думаем пра глабальныя рэчы: пра мір, пра вайну, пра адукацыю, пра ежу, пра жытло і здароўе. Бясспрэчна, гэта вельмі важна. Але Ваша ўвага, Вашы абдымкі, Ваша сіла і абарона, Ваша пяшчота і клопат вельмі патрэбныя Вашым дзецям.

   Казкі – гэта цэлы чароўны свет, у якім Вы падарожнічаеце разам, трымаючыся за рукі. Свет, у якім Ваша дзіця можа стаць веліканам і навучыць Вас, дарослага чалавека, чаму-небудзь новаму.

     Размаўляйце, чытайце казкі сваім дзецям на беларускай мове. А мы вам у гэтым дапапожам.

17.05.2022 00:34 - 17.05.2022 00:34

свернуть

Далучэнне дзяцей дашкольнага ўзросту да народнай культуры з дапамогай малых форм фальклору. Інфармацыя для бацькоў і педагогаў

У працэсе адраджэння нацыянальнай культуры і самасвядомасці важнае месца належыць фальклору - асноўнаму багаццю нашых продкаў, дзякуючы якому захоўваецца пераемнасць традыцый, ажыццяўляецца сувязь пакаленняў.

На практыцы ў дашкольным выхаванні ўдзяляецца ўвага нацыянальнаму фальклору, так як беларускі народ мае багатую фальклорную спадчыну, створаную спецыяльна для дзяцей.

Вельмі добра падыходзіць музычны фальклор, які па сваей прыродзе пранізаны элементамі народнага тэатра, гульнямі, пантамімай.

Падбіраючы для заняткаў  з дзецьмі найбольш эфектыўныя формы, метады і сродкі, трэба ўлічваць, што працэс фарміравання нацыянальнай самасвядомасці доўгі і складаны, і пачынаць яго трэба перш за ўсе з азнаямлення з родным краем, непасрэдна ўключваючы сродкі вуснай народнай творчасці.

У першай і другой  малодшых групах , праводзячы назіранні за прыгажосцю роднай прыроды, неабходна чытаць вершы, забаўлянкі, загадкі неабходна адраджаць выкарыстанне твораў вуснай народнай творчасці (казак, забаўлянак, калыханак, песен, гульняў).

Пры планаванні работы з дзецьмі сярэдняй і старшай груп неабходна выкарыстоўваць розныя формы: сумесная дзейнасць педагога з дзецьмі, пазнавальныя гутаркі ў вольнай форме, самастойная дзіцячая дзейнасць, гульні, тэматычныя прагулкі і экскурсіі, святы і забавы, назіранні ў прыродзе святы і забавы.

Малыя фальклорныя жанры - мініяцюрныя паэтычныя творы, створаныя для дзяцей, якія маюць канкрэтны педагагічны кірунак. Яны ўпрыгожваюць мову педагога, робяць яе вобразнай і прыгожай, прыцягваюць увагу дзяцей. Забаўлянкі, пястушкі прыносяць радасць дзецям, выклікаюць у іх жаданне паўтараць словы за дарослымі, выконваць заданні выхавальніка, удзельнічаць у агульных гульнях.

Пястушкі выкарыстоўваюцца педагогамі ў розных рэжымных момантах: пад гукі гэтых вершаў і песень дзеці ахвотна мыюцца, прымаюць ежу, займаюцца. Жыццё дзіцяці становіцца цікавейшым, ярчэйшым, а ў яго самога лепш развіваюцца памяць, мысленне, увага, маўленне, а калі яно выконвае канкрэтныя рухі, то развіваюцца каардынацыя, узгодненасць, спрытнасць.

Калыханкі - першыя для дзяцей ўзоры мастацкага слова. Навакольны свет у іх падаецца ў вобразах, даступных і зразумелых.

У беларускім фальклоры шмат прыказак і прымавак. Дзеці з інтарэсам успрымаюць іх кароткі змест. Многія прыказкі і прымаўкі маюць павучальнае значэнне: яны ўсхваляюць працавітасць, гаспадарлівасць, умельства, вучаць любіць родны край, Радзіму, асуджаюць гультайства, зайздрасць. Падбіраюцца яны па канкрэтнай тэме: пра Радзіму, працу, хлеб, навуку, поры года, з’явы прыроды, народныя прыкметы.

Павучальнасць прыказак і прымавак разумеецца дзецьмі паступова, і глыбіня іх разумеецца ў большай меры залежыць ад таго, насколькі часта выкарыстоўваюцца яны ў патрэбных момантах.

Загадка – кароткае паэтычна-вобразнае апісанне прадмета або з’явы, якое даецца, як правіла, у форме пытання і адгадваецца па другарадных адзнаках, па прыкметах падабенства.

Лічыцца, што галоўная функцыя загадкі – развіваць ў чалавека мастацка-вобразнае мысленне, паэтычны погляд на рычаіснасць. У мінулым загадка служыла сродкам выпрабавання разумовых здольнасцей, іншасказальная, загадкавая форма з поспехам выкарыстоўвалася ў ваенных і пасольскіх справах.

Каштоўнасць традыцыйнай загадкі ў тым, што яна ў высокапаэтычнай форме адлюстроўвала гаспадарчую і творчую дзейнасць чалавека, яго жыццёвы вопыт, побыт, працу, жывёльнасць, расліннасць, будову сусвету і да нашых дзён мае вялікае эстэтычна-мастацкае значэнне для выхавання дзяцей.

Яркую акрэсленую выхаваўчую накіраванасць маюць беларускія народныя песні. Праз іх тэксты, лексіку дзеці ўзбагачаюць уяўленні аб наваколлі, прыродных з’явах, знаёмяцца з прыладамі працы, беларускімі назвамі месяцаў, дзён тыдня, нацыянальнымі стравамі, значна пашыраецца актыўны слоўнік.

Праз песню знаёмім выхаванцаў з лепшымі рысамі характару беларусаў: шчырасцю, чуласцю, сціпласцю, уважлівасцю. Фальклорныя песня дапамагае развіццю эмацыянальнай сферы дзяцей, падрыхтоўвае да выканання пэўных сацыяльных роляў.

Заняткі па азнаямленню дзяцей з вуснай народнай творчасцю пройдуць цікава, калі да іх удзелу далучыць бабуль і дзядуль, супрацоўнікаў музеяў, народных майстроў.

Пры арганізацыі адукацыйнага працэсу у адпаведнасці з патрабаваннямі вучэбнай праграмы дашкольнай адукацыі варта памятаць, што першаасновай народнай педагогікі лічыцца культ працы, умелых рук і разумення свайго месца ў прыродзе, таму працоўная дзейнасць, спалучэнне яе з творамі вуснай народнай творчасці дазволіць зацікавіць дзяцей сумеснай працай.

Усвядомленаму імкненню дзяцей да авалодання культурнымі эталонамі, ўзаемадзеянню ў калектыве спрыяюць арганізацыя з дзецьмі ісцэніровак па казках, фантазіраванне, прыдумванне гісторый, выкананне творчага задання. Малыя формы фальклора актыўна ўключаюцца ў вядучы від дзейнасці – гульню, у дадзеным выпадку – гульню-драматызацыю. Гульні-драматызацыі даюць шырокі прастор для выяўлення ў дзяцей творчых здольнасцей, самастойнасці, ініцыятывы. Жывая інтанацыя маўлення, вобразныя і свабодныя рухі, міміка, жэсты надаюць гульням дзяцей натуральнасць і праўдзівасць. Гульня-драматызацыя аказвае актывізуючы ўплыў на развіццё выразнага беларускага маўлення, паколькі яна спалучае разам гульнёвую матывацыю і камунікатыўную накіраванасць. Дзеці старшай групы могуць драматызаваць творы як для сябе, так і для маленькіх гледачоў, для сваіх бацькоў. Да гульні-драматызацыі неабходна падрыхтаваць разам з дзецьмі атрыбуты, элементы касцюмаў

Вялікі выхаваўчы патэнцыял маюць народныя святы і абрады. Яны задавальняюць дапытлівасць дзяцей, іх эстэтычныя патрэбы, цягу рухаў, фарміруюць творчае мысленне, пабуджаюць да супрацоўніцтва, вучаць пазнаваць беларускую культуру. Поспех засваення мастацкіх твораў залежыць ад таго, наколькі яны зразумелыя дзецям і даюць магчымасць выконваць ролі адпаведных персанажаў, песень, суправаджаць спевы мімікай, рухамі. Калі для спеваў дзяцей малодшых груп найбольш даступным песенным матэрыялам з’яўляюцца калыханкі, забаўлянкі, невялікія песенькі, то асаблівае месца ў старшых дзяцей займаюць песні, карагоды, гульні, якуія дзеці вучаць для народных свят і абрадаў.

Паспяховасць заняткаў па фарміраванню нацыянальнай самавядомасці сродкамі вуснай народнай творчасці магчыма дасягнуць з дапамогай эфектыўных метадаў і прыёмаў работы:

-сюрпрызны момант, незвычайны пачатак;

-праблемны характар становішча;

-гульнёвыя прыёмы;

-віктарыны, выставы адгадак;

-выкарыстанне прыказак , прымавак, малых форм беларускага фальклору для арганізацыі дынамічнай хвілінкі;

-творчыя заданні :”намалюй, што ўявіў”, “прыдумай сам”, “упрыгож”;

- хатнія заданні “Пагуляй у дамашні тэатр”, “Спытай у бабулі”;

-мультымедыйныя прэзентацыі;

-тэматычныя віктарыны, вечарыны, кірмашы;

-сумесныя з бацькамі святы.

Усё гэта дае магчымасць вырашыць задачы развіцця беларускага маўлення, раскрыць творчыя магчымасці дзяцей, сфарміраваць цікавасць да народнай творчасці, у гульнёвай форме далучыць дзяцей да нацыянальнай культуры.

Выкарыстанне ў працы з дашкольнікамі твораў народнай творчасці ажыўляе адукацыйны працэс, аказвае асаблівы ўплыў на выхаванне патрыятычных пачуццяў, нацыянальнай самасвядомасці.

Выхоўваючы патрыёта, нацыянальна свядомага чалавека, фальклор адначасова задавальняе патрэбу дзіцячай душы ў гульні, жарце, асваенні свету.

17.05.2022 00:31 - 17.05.2022 00:31

свернуть

Консультация для воспитателей «Организация работы по патриотическому воспитанию с детьми дошкольного возраста»

Большая роль по патриотическому воспитанию  отводится созданию условий, разнообразию приемов и методов в работе с детьми. Начинать работу по патриотическому воспитанию нужно с создания для детей теплой, уютной атмосферы. Каждый день ребенка в детском саду должен быть наполнен радостью, улыбками, добрыми друзьями, веселыми играми.

Во время работы с детьми по патриотическому воспитанию решаются следующие задачи:

  • воспитание у ребенка любви и привязанности к своей семье, дому,

детскому саду, улице, городу;

  • формирование бережного отношения к природе и всему живому;
  • воспитание уважения к труду;
  • развитие интереса к русским традициям и промыслам;
  • формирование элементарных знаний о правах человека;
  • расширение представлений о городах Беларуси;
  • знакомство детей с символами государства (герб, флаг, гимн);
  • развитие чувства ответственности и гордости за достижения страны;
  • формирование толерантности, чувства уважения к другим народам, их традициям.

   Данные задачи решаются во всех видах детской деятельности: на занятиях, в играх, в труде, в быту — так как воспитывают в ребенке не только патриотические чувства, но и формируют его взаимоотношения со взрослыми и сверстниками. В детские годы формируются основные качества человека, поэтому важно напитать восприимчивую душу ребенка возвышенными человеческими ценностями, зародить интерес к истории Беларуси. Образовательную деятельность с воспитанниками проводить с использованием наглядного материала, в игровой форме. Использование игровых приемов повышает познавательную активность детей, создает эмоциональную атмосферу. Важно, чтобы дети воспринимали материал, активно думали. Этому способствуют такие методические приемы, как сравнение, вопросы, индивидуальные задания, обращения к опыту детей, дидактические игры.

   Методы, используемые в работе с детьми по патриотическому воспитанию самые разнообразные и строятся на принципе от близкого к далекому, от простого к сложному. Также нужно учитывать психологические особенности детей (эмоциональное восприятие окружающего, образность и конкретность мышления, глубина и обостренность первых чувств, отсутствие в полной мере «чувства истории», понимание социальных явлений и др.).

Обязательно нужно связывать воспитательно-образовательную работу с окружающей общественной жизнью и теми ближайшими и доступными объектами, которые окружают ребенка.

В работе по патриотическому воспитанию можно использовать элементы различных технологий:

  • игровые,
  • информационные,
  • коммуникативные,
  • проблемные,
  • развивающего обучения,
  • проектные,
  • ИКТ.

Метод проектов один из перспективных методов, способствующих решению проблемы патриотического воспитания, развивающий познавательный интерес, формирующий навыки сотрудничества. Основная его цель – развитие свободной творческой личности ребенка, возможность почувствовать себя исследователем, объединить детей, родителей. Использование информационно-коммуникационных технологий – актуальное и эффективное средство для патриотического воспитания дошкольников. Информационно-коммуникационные технологии используем при рассматривании наглядного материала, просмотре мультимедийных презентаций, мультфильмов, прослушивании песен и стихов и др.

Основными методами патриотического воспитания в младшей группе выступают:

  • организация жизненных и игровых ситуаций, дающих возможность

осваивать опыт доброжелательного отношения к близким, взрослым;

  • инсценировок с игрушками, демонстрирующими образцы взаимоотношений в учреждении и в семье;
  • наблюдение за отношением взрослых в учреждении;
  • хороводные игры, игры-имитации;
  • чтение стихов, потешек, сказок на тему доброты, любви к родителям;
  • рассматривание иллюстраций, сюжетных картинок с изображением семьи, предлагает назвать членов семьи, их действия, выделить общее радостное настроение;
  • рассматривание семейных фотографий и др.

В средней группе вовлекать детей в разговор о семье, семейных событиях. Рассматривая семейные фотографии, обращать внимание на черты их сходства с родителями, в семье все заботятся друг о друге. Увлекают детей игры на семейные темы, где разыгрываются различные сюжеты из жизни. Знакомить воспитанников со стихами, песенками, в которых отражаются события из жизни семьи, труд родителей. Организовать ситуации «добрых дел»: в подарок родителям сделать коллективную аппликацию, подарить рисунки. В старшем дошкольном возрасте у детей закладываются основы гражданственности, развивается интерес к Родине на эмоционально-чувственном уровне.

В старшей группе используются такие методические приемы патриотического воспитания, как:

  • этические беседы о городе, родной стране, мире;
  • экскурсии, наблюдения за деятельностью людей и общественными событиями;
  • рассматривание иллюстраций об особенностях природы Беларуси, разных стран;
  • знакомство с элементами национальной культуры;
  • обсуждение и составление рассказов о профессиях родителей и горожан.

В работе с детьми старших групп применяются следующие методы:

  • знакомство с символикой Республики Беларусь;
  • игра-путешествие по городу, где вместе создают карту города, отражая на ней достопримечательности;
  • рассматривание иллюстраций к сказкам народов Беларуси;
  • стимулировать к собиранию коллекций и мини-музеев;
  • придумывание сказок и историй о достопримечательностях родногогорода;
  • совместная деятельность с детьми с картами и схемами;
  • рассказ воспитателя об истории города, об архитектурных сооружениях, легенд, мифов.

Важно использовать все виды фольклора (сказки, песенки, пословицы, поговорки и т. д.). В фольклоре как нигде сохранились особенные черты белорусского характера, присущие ему нравственные ценности, представления о добре, красоте, правде, храбрости, трудолюбии. Большое место в приобщении детей к народной культуре занимают народные праздники и традиции, в которых отражаются накопленные веками тончайшие наблюдения за характерными особенностями времен года, погодными изменениями, поведением птиц, насекомых, растений, связанных с трудом и различными сторонами общественной жизни человека. Очень важно ознакомить детей с народной декоративной росписью, орнаментом, увлечь ребят национальным изобразительным искусством. Используя предлагаемые формы и методы патриотического воспитания, покажем детям красоту своего родного города, познакомим с талантом русского народа, научим детей любить свой город и свою страну, и гордиться тем, что они живут в такой прекрасной стране, как Беларуси. Патриотическое воспитание ребенка — сложный педагогический процесс. В основе его лежит развитие нравственных чувств.

Формирование патриотических чувств проходит эффективнее, если учреждение дошкольного образования  устанавливает тесную связь с семьй. Необходимость подключения семьи к процессу ознакомления дошкольников с социальным окружением объясняется особыми педагогическими возможностями, которыми обладает семья и которые не может заменить дошкольное учреждение: любовь и привязанность к детям, эмоционально-нравственная насыщенность отношений, их общественная, а не эгоистическая направленность и др. Все это создаёт благоприятные условия для воспитания патриотических чувств.

В работе с родителями можно использовать разнообразные формы и методы:

  • КВН;
  • «Круглый стол»;
  • семинары – практикумы;
  • посиделки;
  • конкурсы;
  • выставки;
  • походы;
  • игровые программы;
  • родительские собрания.

В патриотическом воспитании особенное значение имеет пример взрослых, близких людей. На конкретных примерах, фактах из жизни членов семьи необходимо проводить работу по ознакомлению с родным краем, начиная с того, что принято назвать «малой Родиной» и постепенно переходя к таким категориям как Отечество, «долг перед Родиной» и т.д.

Успеха в патриотическом воспитании можно достигнуть только, если сами взрослые будут знать и любить историю своей страны, своего города. Они должны уметь отобрать те знания, которые доступны детям дошкольного возраста, то, что может вызвать у детей чувство восторга и гордости. Но никакие знания не дадут положительного результата, если взрослый сам не будет восторгаться своей страной, своим народом, своим городом. При рождении ребенок - чистый лист, рисуй на нем, что хочешь. Вот и оставляют на этом листе свой след все, кто соприкасался с ребенком. Хорошо, если те, с кем общается маленький человек, умные, добрые, высоконравственные люди. Используя предлагаемые формы и методы патриотического воспитания, педагог покажет детям красоту своего родного города, познакомит с талантом белорусского народа, научит детей любить свой город и свою страну, и гордиться тем, что они живут в такой прекрасной стране, как Республика Беларусь.

     

17.05.2022 00:29 - 17.05.2022 00:29

свернуть

Кансультацыя для бацькоў. “Роля сям’і ў выхаванні патрыятычных пачуццяў”

На нашай неабсяжнай планеце Зямля ёсць маленькі куточак, мілы сэрцу кожнага беларуса. Гэта наша родная краіна – Беларусь. Спрадвеку беларусы клапаціліся аб сваім родным краі і ганарыліся ім.     Знаёмства з роднай краінай, са сваёй сям’ёй  фарміруе нацыянальную самасвядомасць,  спрыяе сацыялізацыі выхаванцаў. Пачуцці любові да роднага краю і гонару за яго выхоўваюцца ў дзяцей, калі яны спасцігаюць яго мінулае і сучаснасць.

Безумоўна, аснова выхавання чалавека закладваецца ў сям’і. Патрыятычнае выхаванне, цікавасць да духоўнага пачатку нашага жыцця таксама павінны пачынацца ў сям’і. Але ўмоў для гэтага сёння, на жаль, мала. І справа тут не ў адсутнасці ў бацькоў часу для педагагічных гутарак са сваімі дзецьмі, а ў нашым жаданні аберагчы іх ад цяжкіх задач, працы. Кожная сям’я — гэта свой замкнёны свет і сваё жыццё, свая радасць і смутак, клопаты і традыцыі, свой побыт.

Не менш важнай умовай маральна-патрыятычнага выхавання дзяцей з’яўляецца цесная ўзаемасувязь з бацькамі. Дакрананне да гісторыі сваёй сям’і выклікае ў дзіцяці моцныя эмоцыі, прымушае суперажываць, уважліва ставіцца да памяці мінулага, да сваіх гістарычных каранёў.
У сучаснай сям’і вялікую частку часу дзіця мае зносіны з маці. Менавіта з ёй складаюцца даверлівыя адносіны, абмяркоўваюцца трывогі, пытанні, патрэбы. Аднак для дзяцей не менш важна і зносіны з татам. Чым часцей бацька мае зносіны з дзіцем, тым больш цеснымі становяцца эмацыйныя сувязі, а чым раней бацька далучаецца да догляду за малым, тым мацней і глыбей яго бацькоўскія пачуцці.

Устаноўлена, што ў сем’ях, у якіх бацькі  шмат часу размаўляюць, гуляюць з дзецьмі, дзеці лепш развіваюцца. Аднак даказана, што дзеці, пазбаўленыя магчымасці мець зносіны з бацькамі або з адным з іх, валодаюць павышанай адчувальнасцю, маюць цяжкасці ў наладжванні кантактаў з аднагодкамі. Сур’ёзную небяспеку для развіцця дзіцяці ўяўляе адсутнасць эмоцый, ласкі, цеплыні пры  нават і паўнавартасным задавальненні яго фізіялагічных патрэбаў. Толькі добрыя зносіны бацькоў з дзіцем спрыяюць усталяванню глыбокіх эмацыйных сувязяў, нараджаюць узаемную радасць.
Выхаванне дзяцей у любові і павазе да бацькоў, шанаванні продкаў — адна з вядучых ідэй педагогікі. Іншая ідэя — гадаваць будучага сем’яніна з малых гадоў шляхам фарміравання станоўчых маральных якасцяў (працавітасці, памяркоўнасці, падатлівасці, стараннасці, сціпласці, сумленнасці).
Спецыяльныя сацыялагічныя і псіхолага-педагагічныя даследаванні паказалі, што сям’я і ўстанова дашкольнай адукацыі, маючы свае асаблівыя функцыі, не могуць замяніць адзін аднаго і павінны ўзаемадзейнічаць ў імя паўнавартаснага развіцця дзіцяці.

Выхаванне маленькага патрыёта пачынаецца з самага блізкага для яго — цікавасць, эмацыянальна пазітыўныя адносіны да бацькоў і блізкіх дарослых; уяўленне пра роднасныя сувязі; цікавасць да роднай хаты, вуліцы, дзе яно жыве.

 

Рэкамендацыі:

  • Звяртайце ўвагу дзіцяці на прыгажосць роднага краю.
    • У час прагулкі раскажыце, што знаходзіцца на вашай вуліцы, пагаварыце пра значэнне кожнага аб’екта.
  • Дайце ўяўленне аб рабоце грамадскіх устаноў: пошты, крамы, бібліятэкі і г.д. Паназірайце за працай супрацоўнікаў гэтых устаноў, адзначце каштоўнасць іх працы.
  • Усёй сям’ей прымайце ўдзел у працы па добраўпарадкаванні і азеляненні свайго двара.
  • Пашырайце ўласны кругагляд. Наведайце бібліятэку, інтэрнет-сайты.
  • Вучыце дзіця правільна ацэньваць свае ўчынкі і ўчынкі іншых людзей.
    • Чытайце яму кнігі пра Радзіму, яе герояў, пра традыцыі, культуру свайго народа, творы беларускага народнага фальклору (казкі, вершы, забаўлянкі).

Развіццё асобы дзіцяці павінна грунтавацца на роднай гісторыі, на родным фальклоры і літаратуры, народных традыцыях і на роднай мове.  Родная мова з’яўляецца значным  сродкам засваення дзецьмі культуры свайго народа, фарміравання пачуцця нацыянальнай годнасці. Менавіта мова бацькоў з’яўляецца сродкам духоўнага развіцця асобы дзіцяці.     Слуханне і разуменне – гэта першая ступень авалодання роднай мовай. Таму, калі дзеці слухаюць дарослых, яны вучацца разумець пачутае, вучацца гаварыць па-беларуску.

Адно з праяўленняў патрыятызму – любоў да прыроды. Яна вызначаецца беражлівым стаўленнем да яе, выяўляецца ў элементарным клопаце пра жывёл, у даступнай працы па вырошчванні раслін. Вялікае значэнне маюць прагулкі ў лес, на рэчку, у поле. Яны даюць магчымасць пазнаёміць дзяцей з некаторымі правіламі беражлівых адносін да прыроды. Пры азнаямленні з прыродай роднай краіны акцэнт робіцца на яе прыгажосць і разнастайнасць, на яе асаблівасці. Яркія ўражанні аб роднай прыродзе, аб гісторыі роднага краю, атрыманыя ў дзяцінстве, нярэдка застаюцца ў памяці чалавека на ўсё жыццё і фарміруюць у дзіцяці такія рысы характару, якія дапамогуць яму стаць патрыётам і грамадзянінам сваёй краіны.

Быць патрыётам сваёй краіны — значыць прымаць блізка да сэрца яе інтарэсы, клопаты, нягоды і радасці, адчуваць сябе адказным за ўсё тое, што ў ёй адбываецца. Стаўленне да Радзімы, яе культуры, гісторыі, мовы перадаецца ад бацькоў да дзяцей.

17.05.2022 00:25 - 17.05.2022 00:26

свернуть

Далучэнне да роднай мовы

Чалавечая мова – гэта, як вялiкi стары таямнiчы бор, поўны жыцця, поўны звонкiх спеваў, нязнаных вясёлых i страшных шэптаў, поўны радасцi і смутку.

Услухайцеся ў родную мову! I вы пачуеце словы моцныя i велiчныя, як дубы, што ўзносяцца ў неба, ёсць словы вясёлыя, як песня сонца, ёсць словы, якiя звоняць нiбы жураўлiкi ў небе, альбо скардзяцца, як енк.

Паглядзiце, як гэта цiкава: некаторыя словы самiм сваiм гучаннем як бы пераймаюцъ тое, што выказваюць, напрыклад: рык, гром, свiст, гук.

Раскрыць дзецям прыгажосць роднай мовы, паказаць яе мiлагучнасць - адзiн са шляхаў выхавання любвi да сваей Радзiмы.

Дык будзем з замiлаваннем услухоўвацца ў нашу мову, разам вучыцца мове, далучацца да невычэрпных крынiц беларускай лiтаратуры, мастацтва, гiсторыі роднага краю.

Неабходна старацца як найлепш карыстацца роднай мовай, з павагай адносiцца да яе, прывiваць любоў i пашану да мовы Бацькаўшчыны нашым дзецям.

Хацелася б, паважаныя бацькi, каб нашым дзецям прывiвалася пашана да роднай мовы як у садку, так i дома.

У кожнай беларускай сям’i павiнны быць часопiсы, кнiгi для дзяцей на роднай мове. Выхаванне дзяцей павiнна грунтавацца на роднай  гiсторыi, на родным фальклоры, на родных традыцыях.

Як мага больш чытайце дзецям апавяданняў, казкаў; вучыце вершы, прыказкi, пашырайце слоўнiкавы   запас.

У нас ёсць надзея, што з вашага боку мы сустрэнем аднадумцаў, падтрымку i дапамогу.

Не знiшчым мы, не страцiм, не загубiм

Сваiх лугоў, сваіх азёр, сваiх лясоў.

I родны край, i мову не разлюбiм.

У кожным сэрцы гэты дзеяслоў.

                                   В. Гардзей

17.05.2022 00:23 - 17.05.2022 00:23

свернуть
Меню раздела